Kuneti.. :-)

Kuneti [goedenavond]!

Hoe gaat het in het koude, regenachtige Bakrakondre? Hier gaat het nog steeds erg goed. De dagen vliegen echt voorbij!

Zoals genoemd in het vorige bericht, gingen we woensdagavond het Suikerfeest (einde Ramadan) vieren bij familie van Kenneth. Met acht meiden, Kenneth en de chauffeur was het even schuiven in het busje. In Domburg werden we erg gastvrij ontvangen. En ja, al snel kwam het eten, wat natuurlijk bij het Suikerfeest hoort. Eerst koekjes… Daarna saotosoep; dit is soep gevuld met kip, rijst en groente, écht lekker. Alsof we toen nog niet genoeg hadden gegeten, kregen we ook nog bami met kip. Ontzettend gezellig! Nog even gezeten en op naar het volgende huis. Ook dit was familie van Kenneth. Evenals bij het vorige huis, werden we ook hier erg gastvrij ontvangen. In Suriname is het normaal om je schoenen uit te doen voordat je het huis gaat betreden. Zoals verwacht werd er weer eten aangeboden. Hiervoor hebben we bedankt, we hadden al zo ontzettend veel gegeten! Zittend op de vloerkleed werd er toch eten geserveerd. “Even proeven…”. Dit hebben we gedaan en zoals eigenlijk bij de vele gerechten in de land, smaakte dit ook goed!

Donderdagochtend, onze eerste stagedag! Tegen kwart over zeven in de ochtend vertrokken we op de fiets. Dit is overigens erg wennen hoor, aan de linkerkant fietsen tussen alle verkeer.. Maar uiteindelijk toch veilig aangekomen. We werden hartelijk ontvangen door schoolhoofd Babel. Na de bel moesten alle leerlingen in rijen naast elkaar staan. De vlag wordt normaal gesproken gehesen. Helaas is deze op dit moment defect. Wel werd er gebeden en het volkslied gezongen. Het schooljaar is officieel voor geopend verklaard. De leerlingen, die allemaal een uniform dragen, gaan met de leerkracht naar de klas. Mireille, Agnes en ik kregen een eigen klas toegewezen. In deze klas zouden we onze eerste stagedag doorbrengen en onze eerste indrukken van deze school opdoen. Ik werd in klas 1 geplaatst. In Nederland is dit groep 3. Er werd veel nadruk gelegd op de regels en afspraken: netjes zitten met de benen naast elkaar, stil zijn, luisteren naar de leerkracht, voeten vegen, uniform netjes (blouse bij de broek in) etcetera. De leerlingen moesten deze nazeggen. Erg opvallend is het hoeveel respect de kinderen voor hun juf hebben. Al snel was er een meisje in de klas die me opviel. Haar gedrag is anders én haar prestaties zijn anders; niet goed. Vervolgens heb ik hier met juf Kim over gesproken. Ze vertelde dat het meisje nu voor het derde (!) jaar groep drie zal doorlopen. Nog steeds zijn er geen onderzoeken geweest en is er nog geen plan opgezet. Dit meisje zal ik de komende weken Remedial Teaching gaan geven, een leuke uitdaging. Een ander opvallend aspect in het Surinaamse onderwijs vind ik ‘het schoolhoofd’. Als leerlingen niet luisteren wordt er ‘gedreigd’ met een bezoekje aan het schoolhoofd. Ook de leerkrachten zijn onderdanig aan juffrouw Babel. Op vele scholen in dit land worden kinderen trouwens geslagen als straf. Op de St. Elisabeth is deze ‘regel’ afgeschaft. Er is besloten de leerlingen op een andere manier te straffen. Nou, zoals te lezen heb ik erg veel nieuwe indrukken opgedaan tijdens deze ene ochtend!

’s Avonds werd het Suikerfeest van woensdag voorgezet. Opnieuw met veel eten. Met weer een afgeladen auto gingen we naar Leliedorp. Hier woont familie van de ‘chauffeur’. Veel mensen in dit dorp zijn Javaans. Aangekomen bij het eerste huis, werd er opnieuw eten geserveerd. Net als gisteren begonnen we met Saotosoep. Vervolgens gingen we naar het volgende huis. Wowww, de straten zijn zo mooi versierd! Veel lampjes… én vuurwerk. Het zou me zomaar overkomen kunnen zijn iemand een sms te sturen met de tekst “Gelukkig Nieuwjaar!” Bij het volgende adres was er weer genoeg eten te nuttigen, lekker!
Tijdens deze avond was er een jongetje aanwezig. Al snel merkten we dat hij een gedragsprobleem heeft. Later op de avond wilde hij kennismaken en dus onze namen horen. En ja, er zijn twee Chantals. Dus zeiden we “Wij zijn Chantal”. Neeee, dit kon hij niet bevatten. Na veel navragen, kon hij het nog steeds niet verwerken en vooral niet waarderen en dit reageerde hij af op Chantal. Petsss… ze werd geslagen! Nee, niet om te lachen ;) ;)

Vrijdagochtend werd het tijd om eens naar de vreemdelingenpolitie te gaan. Agnes en ik moesten ons nog steeds melden én onze visum verlengen. Verrassend, het ging erg snel! Geen uren wachten, maar tien minuutjes wachten. Genoeg tijd om nog even het centrum te ontdekken. Veel kleding zal ik hier overigens niet kopen. Naar mijn mening is het grotendeels (niet overal) ‘braderiemode’. Wel hebben we andere aankopen gedaan. Onder andere een ware Chanel portemonnee, niet van echt te onderscheiden natuurlijk :P ;) Verder Surinaamse vlaggetjes om onze kamers een Surinaams en vrolijk tintje te geven, sfeervol ;) Met onze tasjes met aankopen gingen we terug naar het complex. Hier gingen we fonduen; kaasfondue en chocoladefondue.. Vooral dat laatste kon ik niet genoeg van krijgen, hmm…
’s Avonds hebben we nog even zitten ‘socializen’ bij ’t Vat. Hier is een gezellig terras aanwezig met lekkere cocktails :D.

Vandaag, zaterdag, zijn we naar Jeruzalem Bazaar geweest. Een winkel vol leuke hangmatten! Dus vanmorgen heb ik ook een ontspannende hangmat aangeschaft…
Daarna nog even met meiden geshopt. En jaja, om even in details te treden, ik heb een kledingstuk aangeschaft, het is gelukt ;) Na lekker gelunchd te hebben, zijn we terug gegaan naar het complex om een verkoelende duik in het zwembad te nemen. Vanavond zullen we de verjaardag van Manuel vieren…. Dus tijd om nu te stoppen met typen.

Tot de volgende keer!

XX Chantal