Let it Snow.. Let it Snow.. Let it Snow…

Dat is het muziek wat ik tijdens deze dagen luister (bij het zwembad welteverstaan) in een land met tropische temperaturen, speciaal.. Maar evengoed bereiden mensen zich in dit land ook voor op een mooi kerstfeest.. Kerst en oud en nieuw schijn je niet te willen missen in Suriname, volgens de Surinamers..

Hoe gaat het in Nederland? Hier gaat het nog steeds super. Mijn tijd in Suriname zit er bijna op. Het laatste weekend is aangebroken. Over minder dan een weekje, zit ik in Nederland met een dikke trui en warme chocomelk op de bank, terugdenkend aan de supertijd in dit tropische land! Het lijkt nog ver weg..

Omdat het al een tijdje geleden is dat ik een verhaal heb geplaatst, zal ik de leuktste/belangrijskte gebeurtenissen in dit verhaal noemen.

Donderdag 4 december.. We zijn naar het SPI (Sociaal Pedagogische Instelling) geweest. Dit is eigenlijk de Surinaamse Pabo. Ons doel was een gesprek met een leerkracht Nederlands. Dit omdat het past binnen onze minor. Helaas waren deze leerkrachten niet beschikbaar. Wel hebben we een gesprek met de directeur gehad. Een goed gesprek, waar we veel van onze vragen konden stellen. Aan het einde van het gesprek kregen we iets verrassends. Een uitnodiging voor een Hindoestaans huwelijk die aanstaande zaterdag zou plaatsvinden! Super! Voor ons Nederlanders is het vreemd, dat we door een onbekend persoon worden uitgenodigd voor een huwelijk van vrienden van die man. Deze mensen zijn echt gastvrij!
Donderdagavond zijn we naar Havana Lounge geweest.. Ontzettend gezellig.. Dansen, drinken, babbelen.. Hier krijg je natuurlijk trek door, dus vervolgens nog even gegeten bij de waterkant..

Vrijdag 5 december.. Sinterklaasfeest! Ja, ook hier in Suriname wordt het gevierd. Hier is het de zogenoemde ‘kinderdag’. We hebben Sinterklaas en zijn pieten in de Hermitage Mall (overdekt winkelgedeelte) gezien. Ik was nieuwsgierig hoe die goede oude man er hier uit zou zien. Nou, ik heb er een beeld van. De sint was gewoon ‘bakra’, maar wel een beetje oranje uitgeslagen, dit door de make-up. Zijn hulpjes, de pieten, zagen er echter heel anders uit dan in Nederland. De pieten hebben in dit land geen zwarte gezichten, maar gekleurde. Hun gezicht is geschminkt in een aantal verschillende kleuren. Bij sinterklaas horen natuurlijk cadeautjes. Daarom hebben Char, Lisette en ik cadeautjes voor elkaar gekocht. En ja, ik kreeg iets wat ik nergens had kunnen vinden. Marsepein!!
’s Avonds hebben we in het complex met alle huisgenoten sinterklaas gevierd. We hadden de afspraak dat iedereen twee cadeautjes moest gaan kopen; een leuke en een gek/dom/grappig cadeautje. Alle cadeautjes gingen in een mand. In een kring zaten we rond de mand om vervolgens het dobbelsteenspel te gaan doen. Bij ieder aantal ogen hoorde een opdracht. Bijvoorbeeld ‘Iedereen schuift drie plaatsen op (de cadeautjes blijven liggen)’, ‘Ruil je cadeautje met iemand’.. Bij drie gooien moest er een shotje worden gedronken en een opdracht uitgevoerd worden.. Dus neeee, ‘geen drie, geen drie, geen drie’. En yess, niet één keer een drie gegooid ;). Het was een erg gezellige avond.. Het spel was voor mij afgelopen op het moment dat ik een pruik en scrubhandschoen had gewonnen :).

Ja, vrijdag is de begindag van de tripjes. Zo ook deze vrijdag. Na het sinterklaasfeest begon onze trip! Mac en Syl kwamen ons (Charlotte, Lisette en mij) halen. Deze keer zou er ook iemand anders mee gaan, genaamd Michel. Omdat we eigenlijk iedereen een bijnaam geven (Mac, Syl, Char, Gigi, Chant), moest deze Michel natuurlijk een bijnaam. Al snel werd het Mouse/Mousje genoemd. Char heeft Mouse gisteravond ontmoet in Havana Lounge. In de auto bleek al snel dat deze jongen niet in de groep paste. Hij is stil, praat niet veel en wil geen antwoorden op vragen geven. Bij een tussenstop gingen wij meiden overleggen.. “Ja, we weten het zeker, we moeten hem uit de auto zetten… Mac, help… deze jongen willen we niet meer mee”… Dit waren enkele zinnen die sarcastisch gezegd werden. Natuurlijk gingen we deze jongen niet uit de auto zetten. We moeten hem leren kennen, was onze instelling. Maar ook dit werkte niet. Op vragen die we stelden, wilde hij geen antwoord geven.
De eerste nacht hebben we in Lelydorp overnacht bij Shaggy. Hij is een kameraad van Mac. Achter zijn huis is een hutje voor hangmatten. ’s Nachts bleek al snel dat er ontzettend veel muggen rondvlogen! Al snel was ik vaak gestoken. “Zzzzzz…. Zzzzzz… “, slapen lukte niet! Char en ik besloten maar naar de auto te lopen, om hier onze slaapplaats van te maken. We deden de schuifdeur open.. Whaaaaaaa, we schrokken ons rot! We zien Lisette omhoog schieten.. “Kaolo’s, wat moeten jullie?” Uhmmm… slapen? Oke, het was dus even passen en meten. Op het kleine achterbankje kon ik uiteindelijk mn ogen dicht doen en in slaap vallen. Totdat Mouse ’s morgens op de autoruiten klopte. “Wakker worden..”.. Wat nou wakker worden? We willen slapen, gekke Mouse.

Zaterdag 6 december vertrokken we naar Berg en Dal. Berg en Dal is een natuurgebied dat ligt aan de Surinamerivier. In dit natuurgebied zijn allerlei activiteiten te doen. Tokkelen, kanoën, wandelen etc. Mijn activiteiten voor die dag waren: zwemmen, relaxen, hangmatteren.. Een aantal huisgenoten waren deze dag ’s ochtends al vroeg vertrokken met een trip naar Berg en Dal. Twee van hun, Judith en Robyn, zouden vervolgens de rest het weekend met ons doorbrengen. Aan het einde van de middag vertrokken we naar Overbridge. Onderweg kregen we weer een lekke band. Hier kijken we tegenwoordig niet meer van op.. Eigenlijk zouden we ’s avonds terug gaan naar de stad om naar de Hindoestaanse bruiloft te gaan, maar helaas waren niet alle huisgenoten het hier mee eens. Bij Overbridge aangekomen, hebben we nog even liggen chillen om vervolgens allemaal in onze hangmat in slaap te vallen. Alleen Gigi had nog iets te veel energie en nam nog een duik in de rivier ;).

Zondag, wakker worden met het uitzicht op de rivier en de opkomende zon… Ja, dat blijft mooi bij Overbridge! Helaas bleek die zon niet voor lang te zijn, want al snel lieten de wolken zich zien om vervolgens te gaan regenen. We lieten dit de sfeer niet verpesten en bleven gezellig met elkaar babbelen. ’s Avonds zijn we weer vertrokken naar de Mozartstraat… Weer leuke ervaringen rijker, het was wederom een fantastisch weekend! Ennem… Mouse, die hebben we dit weekend uiteindelijk nog niet echt leren kennen. Hij bleef stil én vreemd..

Maandag 7 december gingen Agnes en ik opnieuw naar het SPI. Dit keer hadden we een afspraak met een docente Nederlands. Daar aangekomen, bleek de docente er nog niet te zijn. Ach, Surinaamse tijd.. Dat was wat er door ons heen ging. Maar na erg lang wachten, noemden we het geen ‘Surinaamse tijd’ meer, maar konden we het beter ‘Surinaamse afspraak’ gaan noemen. We konden onze taxichauffeur Jeffrey weer bellen om terug te keren naar de Mozartstraat..

Woensdag 10 december.. ’s Morgens hadden we stage. De stage op de Gijsbertusschool is echt ontzettend leuk! Alles verloopt goed. Bij enkele leerlingen zien we echt een duidelijke stijgende lijn, super! Ra-oef, één van onze ze leerlingen vertelt ons een leuk verhaal. “Gisteren heb ik koeien geslacht met m’n vader… Kijk maar, het bloed zit nog op m’n voeten..”
Woensdagavond hadden we (Lisette, Charlotte en ik) afgesproken met Mac en Sil. We deden even een drankje bij Broki, om daarna naar ’t Vat te gaan. En ja, van ’t Vat gingen we naar het tegenover gelegen La Caf. Dit is een soort van café. Erg gezellig, hier hebben we tot in de late uurtjes gezeten…

Donderdagochtend kreeg ik al vroeg (8.30 uur) een sms van Char. Ontbijten in de stad? Hmm.. ja, moe als ik was doordat k maar een paar uurtjes had geslapen, ben ik toch onder de kooooude douche gestapt. Het ontbijt was heeerlijk.. Wat volgde was shoppen, lunchen, shoppen… Uitgeput arriveerden we weer thuis; met veel leuke souveniertjes!
Donderdagavond zijn we naar het restaurant Zus & Zo gegaan. Hier vond het afscheidsetentje van Mireille plaats. We moesten dus afscheid nemen van Mireille en haar vriend Luke. Natuurlijk gingen Char, Lisette en ik nog even speechen, samen we hebben we het onwijs gezellig gehad! Jammer, ook haar supertijd in Suriname zit er op.
Na deze gezellige avond besloot ik niet naar Havana Lounge te gaan, omdat we morgen weer op trip gaan. Helaas waren de hangmatten te verleidelijk en hebben Char, Lisette en ik nog ‘even’ liggen ‘hangmatteren’.

Vrijdag 12 december.. Ja, zoals ik al zei, is vrijdag DE begindag van onze tripjes. Zo ook vandaag.. We gaan weer een avontuurlijke trip tegemoet met ‘the crew’… (Syl, Gigi, Liset en ik). Mac is helaas afwezig omdat hij moet werken. We zullen ‘onze soldier’ wel missen dit weekend. Dit weekend gaan we Mousje niet meer meenemen. Wel gaat er iemand anders mee… Rayan. Hij is een Nederlandse vriend van Lisette. Rayan hebben we vaker gezien. Al snel hadden we de conclusie getrokken dat hij mee zou moeten op trip… De trip zou eigenlijk gaan naar het schildpadden eiland Galibi. Om daar te komen, moeten we eerst naar Albina om daarna te boot naar het eiland te gaan. Uit berichten blijkt het helaas te gevaarlijk te zijn naar Albina te gaan. Er wordt op auto’s geschoten om vervolgens mensen te kunnen beroven. Nu deze plannen wegvallen, moeten we iets anders bedenken. We besluiten in de auto te stappen.. “We zien wel waar we uitkomen”. De eerste nacht hebben we ergens in de rimboe geslapen. De plaatsnaam weet ik niet, het was richting Tibiti. In Suriname is de kleine regentijd begonnen, het woord zegt het al, in deze periode regent het erg vaak! Hierdoor zijn er ontzettend veel muggen! Het lijken kleine fruitvliegjes.. Ze zijn er in grote aantallen, dus ook steken doen ze in grote hoeveelheden. Ik besloot in de auto te gaan slapen, gezien ik het niet zag zitten in de openlucht te slapen met zooooveel muggen. Eenmaal gesetteld in de auto, bleek dit ook niet het beste plan te zijn. “Zzzzzzzz”… Licht aan, dat mugje moet ik even doodslaan… . Op het moment dat ik het licht aan deed, leek er geen beginnen aan… Het heeeeele plafond zat vol met muggen! Oke, dit werd dus weer een nacht geen slaap.

Zaterdag… Wowwww, wat een prachtige omgeving! De natuur is mooi… zoveel bomen, een kreek… Char, Rayan en Syl hebben een duik genomen in dit (rode) water. Ondertussen had ik al rode mieren gesignaleerd, dus bleef ik veilig in m’n hangmat liggen.
Rond de middag zijn we vertrokken naar……….Overbridge! Ja, dit is wel onze thuisbasis geworden voor het weekend he. We worden weer vrolijk gegroet door alle medewerkers. ’s Avonds hebben we gezellig gebabbeld onder het genot van een Borgoe en rosé. Hierna was iedereen toe aan slaap. Nou.. niet iedereen! Char en ik hadden nog geen slaap en zaten te bedenken wat we eens konden doen. Speeltuin! Jaaaaa, schommelen, wipwappen.. We waren even weer helemaal terug in onze kindertijd, lang geleden zeg! Na veel lachen, moesten we iets anders bedenken. Hmm… geen personeel…. Iedereen slaapt… bootjes, liggend op het strand… Conclusie: bootje varen! Peddels waren niet aanwezig, dus we moesten het zonder peddels doen. Géén probleem! Drinken in de boot, daarna wij in de boot én varen maar. Door de stroming dreven we vanzelf een kant op. Natuurlijk moesten we ook weer terug! In het water liggen buizen op een afstandje van het strand. Dit is een soort van afbakening, het geeft aan tot waar de zwemmers in het water mogen. Langs de buizen konden we uiteindelijk weer met de boot terugkomen. Na nog tot in de late uurtjes op de schommels te hebben gebabbeld, werd het ook voor ons tijd te gaan slapen..

Zondag 14 december. Net als de vorige weken, worden we ook deze zondag wakker in onze hangmat aan de Surinamerivier. Door de muggen was ik vroeg wakker en kon ik de zon zien opkomen. Prachtig! Al snel kwam ik erachter dat ik bij m’n oog was gestoken. Ohohhh… het was gezwollen… Chant met een hangoog. IJs! Na lang koelen met ijs, leek m’n oog gelukkig weer normaal. Het blijkt dus wel dat ik de volgende trip m’n klamboe mee moet nemen. In dit seizoen zijn er teveel muggen om zonder klamboe buiten te slapen. Zwemmen, hangmatteren, eten, drinken, babbelen…. Het lijkt een vast patroon van onze zondagen te zijn. Rond de middag moesten we het park helaas weer verlaten. Een mooi moment om nog even langs ‘tante Monique’ te rijden. Hier hebben we een aantal weekenden geleden geslapen.. Dit is de vrouw die de overheerlijke saotosoep mét poten had gemaakt ;). Monique was verrast dat we langskwamen… Leuk! Wederom heeft ze deze middag goed voor ons gezorgd. Vandaag stond er nasi op het menu… nasi zonder poten.
Bij thuiskomst zat het weekend er nog niet op. We zijn namelijk nog uit eten geweest bij Dok 204. Een prachtig restaurant aan de waterkant, waar op dit moment een kerstsfeer heerst ;).
Na dit etentje hadden we dit weekend dus afgesloten… weer een superleuk weekend, maarrrr… het laatste weekendje nadert..

Maandag 15 december… een stagedag! ’s Middags ben ik met Lisette naar een supermooie brillenzaak geweest. Hier hebben we beide een goede aankoop gedaan;) Met een nieuwe bril liepen we trots weer de winkel uit.. Lisette een Vogue, ik een Versace.. Ja, daar moest op gedronken worden; warme chocomelk met slagroom, zittend bij een kerstboom.. fantastisch!

Evenals het laatste weekendje, nadert ook onze laatste dag van lesgeven én het afscheid op stage. Dinsdag 16 december is voor ons de laatste dag van lesgeven op de Gijsbertusschool. We hebben de afgelopen weekjes zes kinderen begeleid. Een aantal voor het vakgebied rekenen en een aantal voor taal. Het is fantastisch om te zien dat deze kinderen baat hebben bij extra ondersteuning. Helaas is de periode te kort om ze op een goed niveau te kunnen brengen. Daarom hebben we een plan geschreven, zodat de leerkrachten het eventueel kunnen voortzetten. Want dan pas zal het invloed hebben op de prestaties van de kinderen.
We hebben de afgelopen weken in ieder geval een fantastische tijd gehad op de Gijsbertusschool!

Woensdag 17 december gingen we eerst naar de Gijsbertusschool. Dit om afscheid van de kinderen te nemen. Om ook van deze school een blijvende herinnering te hebben, hebben we foto’s gemaakt. Natuurlijk hadden we iets lekkers voor de kids meegenomen. We hebben nog niet definitief afscheid van de school genomen, omdat we maandag nog heen moeten voor de beoordelingen. Dan zullen we dus ook afscheid gaan nemen van alle leerkrachten.
Het tweede deel van de ochtend gingen we naar de school die naast de Gijsbertusschool is; B.O. Maretraite. B.O. betekent ‘buitengewoon onderwijs’, maar is te vergelijken met speciaal onderwijs. Bij aankomst op de school krijgen we al snel de aandacht van de leerlingen. Ze gaan om ons heen hangen, willen een hand geven en spreken lieve woorden uit. Het is duidelijk dat deze leerlingen aanhankelijk zijn.
De klassen zijn klein. Er zitten gemiddeld zes leerlingen in een klas. Leerkrachten op deze school zijn niet speciaal opgeleid voor dit onderwijs. Ze hebben eigenlijk allemaal de ‘kweekschool’ gedaan. Ook zijn er geen speciale methodes voor deze leerlingen. Ze hebben dezelfde methodes als een openbare school. Dit is wel een groot verschil met Nederland, waar juist zoooveel materialen aanwezig zijn. Door ons bezoek hebben we een beeld kunnen vormen van deze school, super!
’s Avonds ben ik met ‘the crew’;) naar Broki geweest. Ontzettend relaxed, met uitzicht op de Surinamerivier. Daar kregen we bloemen van Mac en Syl… écht leuk… Thanx! :)

Gisteren, donderdag, was eigenlijk even een rustdagje. Een dagje even helemaaaaal niks doen! Heerlijk… Ook op dit moment heb ik nog zo’n dag. Maaaar… het is vrijdag. Dus vanavond ga ik voor de laatste keer voor m’n vertrek naar Nederland op trip!

M’n verhaal is weer lang geworden. Het volgende verhaal zal dus over m’n laatste belevenissen in dit land gaan. Maar eeeeerst.. nog optimaal genieten van de laatste dagen!

Ik spreek én zie jullie snel!

Bosi! Brasa! Chantal