"Psssst..."

Psssst… Ja, dit is het geluid waarmee de Surinaamse mannen hun aandacht proberen te krijgen van de vrouwen. “Dag poppetje van me”… volgt regelmatig. “We horen niks”, dat is wat op dat moment onze gedachte is;)

Ondertussen is er alweer een week voorbij. Een week waarin we weer ontzettend veel hebben beleefd. Het verhaal zal dan waarschijnlijk ook lang worden, maar hopelijk niet minder leuk. Hoe gaat het met jullie in Nederland? Natuurlijk fijn om op de hoogte te blijven. Dus ehmm, mailen, berichtjes achterlaten.. En ja, een kaartje doet het altijd goed! Thanks mensen!:)

Zondag hadden we een dagje dolfijnentour met ongeveer twaalf meiden. Varende over de Surinamerivier probeerden we dolfijnen te spotten. Onze gids Remi had een speciaal fluitje. Jaaaa hoor! De dolfijnen hebben het gehoord en komen tevoorschijn. Wat super om dolfijnen zo in de natuur te zien zwemmen en springen. Helaas waren er meerdere boten op de rivier die allen hetzelfde doel hadden.. Hierdoor bleven de dolfijnen meer op afstand. Zo af en toe was er een dolfijn die het wel durfde dichtbij de boot even een mooie sprong te tonen.. Tijdens de boottocht maakten we enkele stoppen om het een en ander te bekijken. De eerste stop was bij plantage ‘Rust en Werk’. Hier waren Agnes en ik al eerder geweest met de boot ‘Sweet Merodia’. Dit keer maakten we een ander rondje op de plantage, dus besloten we mee te lopen. Dit keer liepen we meer door het dorpje. De bevolking bestaat op deze plantage vooral uit Javanen. In het dorp hebben we een begraafplaats gezien. Als er iemand overlijdt, hebben ze een heel ritueel. Tijdens en na de begrafenis vinden er verschillende herdenkingen (‘slametans’) plaats. Op de dag van de begrafenis, een week erna, 40 dagen erna, 100 dagen erna, 2 jaar erna en de allerlaatste is 1000 dagen na het overlijden. Er wordt dan een soort huisje op het graf geplaatst, ten teken dat de overledene een nieuw ‘huis’ heeft. Ook tijdens de Ramadan spelen overledenen een belangrijke rol. Zij worden tijdens deze maand ook ‘teruggehaald’ op aarde.
Na deze bezichtigingen vaarden we weer verder. Op naar plantage ‘Johanna-Margaretha’. Bij deze plantage hebben we heerlijk gegeten. Vervolgens wederom een wandeling gemaakt. De laatste stop was bij het plaatsje ‘Nieuw-Amsterdam’. Remi heeft ons hier opnieuw rondgeleid. We gingen naar ‘Fort Nieuw-Amsterdam’. Hier waren veel bezienswaardigheden. Onder andere Amerikaanse kanonnen uit de Tweede Wereldoorlog, waterreservoirs die vroeger dienden als watervoorziening voor de militairen en later de gevangenen, Kruithuis 1740, Koetshuis en gevangenissen. Vooral de gevangenissen waren indrukwekkend. De omstandigheden in de gevangenis waren zeer zwaar. Met 9 tot 15 personen in één cel, geen verkoeling, slechte hygiënische voorzieningen, enz. Er zijn ook vier isoleercellen. Bij wangedrag was een week verblijf in zo’n aarde donkere en niet geventileerde cel de standaard bestraffing. Na het bezoek aan dit museum liepen we terug naar de boot, op weg naar huis. Deze dag was écht super!

Maandag… alweeeer een vrije dag. We waren vrij omdat het een feestdag was. Er werd 155 jaar migratie en emigratie van de Chinezen in Suriname gevierd. De hele dag was het feest op het onafhankelijkheidsplein hier in de stad. ’s Middags zijn we erheen gegaan. Er was veeel muziek! Ontzettend gezellig. Zoals verwacht, was er ook weer de mogelijkheid veel eten te nuttigen. Halverwege de middag zijn we eerst weer naar het complex gegaan om ’s avonds opnieuw terug te gaan naar het onafhankelijkheidsplein. Woww, wat een gezelligheid! Er waren ontzettend veel mensen! Op het podium waren optredens. De draak, die zorgt voor voorspoed en geluk… De leeuwendans die ook bekend is bij de Chinezen… Optredens van kinderen… Dansen van verschillende culturen. Ja, we hebben genoten! Teruggekomen in het complex was ik moe en vond ik het tijd om mijn nachtrust eens te gaan nemen;)

Stagedag! Jaja, na vijf vrije dagen was de dinsdag weer een stagedag! Dit verliep eigenlijk ontzettend goed. We zien de kinderen vooruit gaan. Het zo leuk om te zien hoe ze ons nu in vertrouwen hebben genomen. ’s Middags hebben we niet veel anders gedaan dan zonnen en zwemmen. Na een ochtend stage zijn dit eigenlijk de mooiste bezigheden :). En tja, na zo’n zware dag waren we natuurlijk wel toe aan het pannenkoekenhuisje… ;)

Woensdag, opnieuw een stagedag. Tot de pauze hebben we RT gegeven. Na de pauze hebben we een klassenbezoek afgelegd bij de kleuterklas. In Suriname wordt dit echter geen groep 1 en 2 genoemd, maar de lage en hoge Freubel. Mijn eerste indruk: ohwwww, wat lieve kinderen én wat rustig! Ja, deze kinderen van vier en vijf jaar waren zo ontzettend rustig. Tijdens een muziekles was het opvallend dat de kinderen heeeel muziekaal zijn. Dansen kunnen ze ook ontzettend goed. Jaja, enkele van die kleine meisjes waren aan het ‘schudden’!:P Het klaslokaal was ongeveer hetzelfde ingericht als een kleuterklas in Nederland. Er zijn verschillende hoeken te vinden in het lokaal, waaronder de huishoek en puzzelhoek. Ook zijn er genoeg (oude) materialen aanwezig. Opvallend is dat er buiten eigenlijk helemaal geen materialen voor de kinderen zijn! Ze werken vooral binnen. De leerlingen krijgen niet dezelfde begeleiding als in Nederland. Bij de vraag wat er wordt gedaan met het Chinese jongetje dat geen Nederlands spreekt, antwoordt de juf: Ohw, dat komt vanzelf. Het jongetje krijgt dus geen extra aandacht. Hij zondert zich af in de klas, want hij krijgt toch niks mee.. Verder hebben we een leuke indruk gekregen van de lage Freubel! Volgende week zullen we een kijkje gaan nemen in de hoge Freubelklas.

Ja, na twee stagedagen was het weer tijd voor een vrije dag;). Donderdag was dus weer een vrije dag. ’s Morgens gingen we op de foto. Niet zomaar op de foto, nee, in Surinaamse klederdracht:). Het was een supercharmante jurk zoals jullie op de foto kunnen zien;), ik zat helemaal in mn rol van ‘Surinaams huisvrouwtje’;). Ook de opvolgende ‘emotiefoto’s’ waren weer een lachwekkende bezigheid:P Ennem, onze privéfotografe Charlotte heeft goed werk verricht! Super, thanks Charlot!:)
Na deze gezellige uurtjes van foto’s maken zijn Agnes, Mireille en ik naar het MOB (Medisch Opvoedkundig Bureau). Het MOB is een soort testcentrum voor kinderen om te kijken of ze beter het speciaal onderwijs kunnen volgen. We hebben een gesprek met een medewerker gehad. Tijdens dit gesprek kwamen we erachter dat sommige situaties echt schrikwekkend zijn. De wachtlijsten zijn ontzettend lang. Sommige kinderen staan eerst jarenlang op de wachtlijst, voordat ze getest worden. Het gevolg is dat vele leerlingen het reguliere onderwijs volgen, terwijl ze eigenlijk thuishoren in het speciaal onderwijs. Ook orthopedagogen zijn er bijna niet. Het was een informatief gesprek met de conclusie dat er erg veel verbeterd kan worden op het gebied van onderwijs.
’s Avonds was het weer tijd voor een feestje, want onze huisgenoot Laura was jarig. Ze had heerlijk voor ons gekookt! Een heerlijke cocktail bij ’t Vat was een mooie afsluiting van de avond;).

Vrijdag zijn we met zeven huisgenoten naar White Beach geweest! Uit ervaring wist ik natuurlijk dat dit een erg relaxte dag zal worden met zon, strand en zee (nja, rivier;)). Deze verwachting was helemaal juist. Een mevrouw die bij White Beach werkt, heeft kokosnoten voor ons geplukt. Eerst konden we eruit drinken, woww, wat lekker, vers kokosmelk! Vervolgens heeft ze de kokosnoot met haar kapmes doormidden geslagen.. Hmm.. Na veel zonnen, zwemmen en socializen gingen we met een goed gevoel naar huis.
Tsja, het pannenkoekenhuis was weer onweerstaanbaar, dus hebben we wederom bij het pannenkoekenhuis gegeten. Vervolgens ons toetje bij Broki gehaald. Lekker vers fruit eten aan de waterkant… Het blijft genieten in dit land, waarbij een vakantiegevoel echt niet te onderdrukken is.. :)

Gisteren, zaterdag, heb ik ’s morgens even weer m’n oh zo leuke hobby uitgevoerd. Ja inderdaad, ik heb geshopt! Met Mireille en Ilse zijn we weer vele winkels in geweest. Ontzettend leuk. En ja, voor weinig geld heb je zo weer een tas gevuld met leuke dingen ;). Na het shoppen ben ik het zwembad ingegaan om daar vervolgens de rest van de middag niet meer uit te komen:).
’s Avonds zijn we opnieuw naar een ‘Parbo-party’ geweest, dit keer in Lelydorp. Erg leuk, maar het heeft de vorige Parbo-party niet overtroffen en waren dan ook op tijd weer thuis. Lekker slapen en op naar de volgende vrije dag :D

Zondag, een vrije dag voor iedereen. Na lekker op het luchtbed rondgedobberd te hebben in het zwembad, zijn we met huisgenoten naar zwembad Vos gegaan. Weer een dag gevuld met zwemmen, zonnen en socializen. Ja, genieten van het klimaat blijven we doen. In Nederland zullen we dit dan ook ongetwijfeld gaan missen.

Nou, nu zal ik een einde maken aan het verhaal, aangezien we straks weer lekker uiteten zullen gaan. Ik hoop dat jullie de verhalen nog steeds leuk vinden om te volgen. M’n inspiratie lijkt soms namelijk ver onder 0;)

Tot de volgende keer! Ik zal opnieuw uitkijken naar de leuke berichten vanuit Nederland!

Veel liefs vanuit Switi Sranan!